Hoor de wind waait door de bomen

Ja, een tyfoon..........

Wij kwamen maandag aan in Mui Ne. De badplaats voor kitesurfers. We boeken een kamer in een hotel en gaan de badplaats verkennen. Het is er verdacht rustig. Even later begrepen we waarom. Vietnamese medewerkers van ons hotel werden almaar zenuwachtiger. Stoelen werden van het strand weggehaald en vastgezet. We wisten wel dat de tyfoon in de Filipijnen behoorlijk wat schade had aangericht, maar we dachten dat de tyfoon noordelijker dan Mui Ne in Vietnam aan land zou komen. Het weerbericht gaf echter aan dat Mui Ne midden in het centrum van de tyfoon zou liggen om middernacht precies. Ons hotel bestond uit een stenen gebouw met dure kamers en een tiental bamboe hutjes voor een lagere prijs. Voor de zekerheid werden alle gasten in het stenen gebouw onder gebracht. Wij waren de laatsten voor deze zogenaamde evacuatie. We werden naar de andere kant van de straat (nog steeds slechts 50 m van de zee) naar het huis van de eigenaar gebracht. Om 0.00 uur begon de storm echt van zich te laten horen. We hebben 2 uur geslapen. Toen merkte Jes dat haar backpack doorweekt was door het water (2 cm) dat in onze kamer op de 1e verdieping stond. Dit is waarschijnlijk vanaf het balkon onze kamer ingekomen.

Rond 9.00 trok alles weer open en hebben we zelfs nog onze geplande trip naar de zandduinen kunnen doen. Onderweg zagen we wat er allemaal gebeurd was afgelopen nacht.

We besloten dezelfde dag nog naar Saigon door te reizen. Daar aangekomen hoorden we van andere toeristen dat er maandag uit voorzorg al 9000 mensen waren geevacueerd, terwijl wij die dag aankwamen in Mui Ne. Rare Vietnamezen.

Morgen gaan we naar de Cu Chi tunnels. De volgende dag vertrekken we voor 3 dagen naar de Mekong Delta (alweer met de boot!) en dan komen we zondag aan in Pnomh Penh Cambodja.

Heeft iedereen een fijne Sinterklaas gehad? Iedereen zoet geweest?

Halverwege Vietnam

Hue

Met de nachttrein zijn we van Hanoi naar Hue vertrokken. Dit keer hadden we helaas geen gave slaapcabine genoten (anders waren het er in totaal 4 geweest). Nee, dit keer een net getrouwd jong Brits stel. De liefde spatte er van af. Ze waren, laten we zeggen, heel SPONTAAN (nee, daar hebben we een hekel aan…..) Maakt niet uit, rond 8.00 uur aangekomen in Hue. Niet echt onder de indruk van de stad. De eerste dag hebben we de citadel in het centrum bekeken. Leuk. Hebben we weer een aantal foto’s op het digitale toestel gezet. ‘s Avonds in een veel te duur restaurant smerig gegeten. Gelukkig zaten we droog, want we merkten dat het in Vietnam ook behoorlijk hard kan regenen. We waren wel weer toe aan een feestje, want dat was alweer een tijdje geleden (zie voorgaande foto’s als bewijs hiervan). Oorlogskleuren op, rokjes aan en naar de dikso. Lekker aan het Vietnamese bier en met de nieuwe vrienden aan de tequila. Na de DMZ bar door naar de tent die tot wat later over blijft. Daar slippers uit en met de blote voeten op de dansvloer. Als we (het dansen) zat waren, speelden we nog een potje pool (hoeveel ballen lagen er op de tafel?). Met de riksja weer naar huis (zo noemen we het hotel/guesthouse).

Volgende dag werd onze scooter om 9.00 uur gebracht. Jes heeft de sleutel aangenomen en de instructie van 3 seconden gekregen, voordat we toch nog 2 uur gingen slapen. Rond 11 uur geprobeerd de scooter aan de praat te krijgen. Waarom heeft niemand ons verteld dat scooters in Vietnam versnellingen hebben? Ja, niet handig voor 2 brakke dames in een onbekende stad. Toch maar besloten om 2 scooters met chauffeur te huren om naar de hot (spot) spring te gaan. Daar zouden namelijk heel veel toeristen zijn. Klopt, wel 2. Met ons meegerekend. Een paar baantjes gezwommen en van de glijbaan genoten en weer terug naar de stad. Terug in Hue, besloten we dat het weer tijd was voor vet westers eten om de kater een beetje te verhelpen. Op naar Little Italy voor een Indiase curry. Nee natuurlijk niet. Voor een lekkere italiaanse tomatensoep met knoflookbrood en een hamburger (heel Italiaans). News flash: we kregen het allebei niet op. WAT? Ja, je maag wordt hier kleiner ofzo. Met een baksteen in onze buik terug naar het hotel en erg vroeg gaan slapen.

Danang

De volgende dag met de bus naar Danang gereden. Daar werden we opgewacht door een vriend van onze scooterbestuurder van de vorige dag. Hij zou ons naar het hostel brengen aan China Beach. Vietnamezen vervoeren alles op de scooter. Ook Nederlandse dames met een veel te grote backpack. Bij Hoa's Place (ons hostel) aangekomen zijn we direct doorgegaan naar het strand. We konden wel een dagje rust gebruiken. ‘s Avonds aan het strand gegeten en met alle andere gasten geyahtzeet en kaartspelletjes gedaan.

Hoi An

De volgende dag met de scooter door naar Hoi An. Daarvan wisten we al dat het voor vrouwen (en homo’s) een paradijs is. Nee, niet om alle lekkere Vietnamese mannen, maar omdat je daar alle kleren kan maken die je nog nodig hebt in je kast. En voor Crista: ook schoenen kun je daar op maat laten maken. Je zoekt dus in een magazine naar je ideale pak (dat ons uiteindelijk die hele vette baan gaat opleveren) je zoekt een stofje uit en binnen een dag is het klaar. We hebben dus niet heel veel van Hoi An gezien. Des te meer van de kledingwinkel. Daar werden we behandeld alsof we familie waren: water, bier, fruit, complete maaltijden, we hoefden er niet meer weg. Tussendoor nog wel even naar My Son geweest (kleine zusje Angkor Wat), wat gezwommen, souvenirs gekocht (nou niet allemaal heel hebberig gaan worden), een massage gehad en de lokale dishes gegeten. O ja, ook nog een keer in de full moon bar beland (Jes zal de foto zo wel uploaden). Voor de op maat gemaakte kleren hebben we een nieuwe grotere backpack aangeschaft. De pakken laten we met de airmail versturen.

Nha Trang

Door naar Nha Trang. Een rit van ongeveer 12 uur. Je went er aan. Nha Trang is bekend om het strand. Waar we dus de hele dag gelegen hebben. Aan het eind van de dag zochten we verfrissing bij de bierbrouwerij waar ze heerlijk witbier schenken. Na een douche in het hotel en een lekker diner zijn we weer terug gegaan naar de strandtenten om te kijken of we daar nog een dansje konden wagen. Tsja, wat zullen we er van zeggen……. het was weer mooi. Samen met Alan, Darren (2 ex hooligans van 1.50-1.80 m), Jimmy en Ed (en nog een hele hoop andere vrienden die de volgende dag opeens ook op het pixel apparaat stonden) hebben we inderdaad een klein dansje gewaagd. Wederom op blote voeten. Uiteindelijk geeindigd in de ‘Why Not’ bar (misschien te vergelijken met de Danzig: je gaat er heen als je echt niet weet waar je anders naar toe moet).

De volgende ochtend werden we om 9 uur opgehaald voor de booze cruise. Wij wisten niet dat deze tocht zo heette op het moment dat we deze boekten. We wisten wel dat de Engelse vrienden van de vorige avond ook een boottochtje zouden gaan maken. Gelukkig zaten we op dezelfde boot. We hebben het feestje dus direct een vervolg gegeven. De kapitein vond het fantastisch en noemde ons ook echt bij onze nieuwe namen. Jes = Boris, Sanne = Dave, Darren = Chandler, Ed = Janice en Alan = Gary. We hebben lekker gesnorkeld, gezwommen, gegeten, in het water gratis rode (smerige) wijn gedronken. Ook deze avond hadden we bijzonder veel trek in Westers voedsel. De pizza ging er goed in. De mensen die nog een laatste drankje aan het strand gingen doen, zijn net niet nat geregend, maar er was duidelijk het een en ander aan de gang qua weer (een tyfoon op de Filipijnen??).

Dalat

Tijd voor nog een busreis naar Dalat. Dit keer 7 uur. Iets meer beenruimte en iets minder mensen in de bus. Dalat zelf is alles behalve mooi. Gelukkig hebben ze er wel goeie wijn en MTV tijdens de weekend break Sweet Sixteen. Het werd een avondje huismussen. Lekker voor de TV. De volgende dag met 2 nieuwe guides (Huan en Hiep) Dalat uitgereden naar de flower, silk, mushroom en coffee farms en naar de elefant waterfall. Dalat staat bekend om de vele bloemenkassen. Deze zien er wel iets anders uit dan de kassen in Nederland (in particular Heerhugowaard). Hier bestaan ze vooral uit plastic en hout. Vooral bij de kwekerijen van gerbera’s, rozen en sybidiums hebben we wat leuke plaatjes geschoten. Jess hield voor de zekerheid de helm maar op. Is de nieuwe ARBO wetgeving in Vietnam. In Dalat hebben we 2 keer op de lokale markt gegeten (we moeten na alle kleren in Hoi An toch ergens op gaan bezuinigen). Als we morgen maar geen buikproblemen hebben………..

Morgen gaan we door naar Mui Ne dat bekend is om de woestijn achtige zandstranden en om de surfers. We hopen maar dat we hier weinig merken van de tyfoon die richting de kust van Vietnam beweegt. Als we weer nieuwe mooie verhalen (verzonnen) hebben, zullen we ze weer plaatsen (mits we een werkende internetverbinding kunnen vinden......)

Dikke kus
Jess en Sanne

Meer pixels!!!!!!!!

Halong Bay

monniken op straat

waterval

uitzicht Luang Prabang,mountain Phousi

uitzicht Pakbeng

Laos....

Goed, tijd voor een update. Na een aantal dagen in Luang Prabang te hebben gezeten werd het tijd om onze reis te vervolgen. In luang prabang hebben we nog een uitstapje gemaakt naar een grot (weer vier uur op een boot) en naar een waterval.

Nou hadden in Laos kunnen kiezen voor een route die duizenden andere backpackers ook genomen hadden. Maar dit lag natuurlijk te veel voor de hand. Onze reis zou naar het noorden gaan naar het plaatsje Nong Khiaw. We hadden twee opties, of in vier uur met de bus of in 8 uur met de boot. Juist we kozen voor de boot. Als je bij de pier (lees uitgegraven trap naar de oever) staat te wachten op jouw boot, geloof je natuurlijk niet meteen dat het toch echt dat hele kleine, zeer oncomfortabele bootje is waar je met drie man in past. De omgeving was fantastisch mooi vanaf de boot, maar 8 uur op een houten stoeltje van 20 cm hoogte was toch wat lang... Maar goed we kwamen aan in een idyllisch plekje en dan vergeet je de reis snel. Aldaar een top hostel gevonden in een bamboe huisje. We hebben hier al snel vrienden gemaakt met een locale jongen die ons meenam naar de grotten waar zijn moeder en grootouders 11 jaar lang in hebben moeten leven tijdens de secret war.

Laos heeft namelijk de twijfelachtige eer het meest gebombardeerde land op aarde te zijn en de gevolgen hiervan zijn in het noorden goed zichtbaar. De tijd heeft er 50 jaar stil gestaan en het is heel wijs om niet buiten de paden te lopen. De amerikanen hebben hier de geheime oorlog gevoerd in de jaren 60 en 70 om het communisme de kop in te drukken. Het is ongeloofelijk dat ondanks alle ellende de Lao people nog zo vriendelijk en positief zijn tegen westerlingen. Gelukkig is het helemaal goedgekomen met het land; het is nu een democratie waar de inwoners de keuze hebben uit... 1 partij.

Na twee dagen zouden we verder trekken naar het oosten omdaar de grens naar vietnam over te steken. Dit hebben we twee dagen uit moeten stellen omdat arme Sanne het Lao voedsel niet meer kon verdragen. Twee dagen later toch vertrokken. Wij als avonturiers en zeer ervaren backpackers vonden dat het wel mogelijk moest zijn om een grens overgang te proberen waarvan niemand wist hoe het vervoer ernaar was en of hij open was. Het begon met wachten op de bus, die ergens tussen 21.00 en 23.00 zou komen, die kwam dus om 23.00. De reistijd; volledig afhankelijk van de chauffeur. We hadden de meest langzame dus dat was 14 uur afzien in een bus met de locals en heel veel spullen onder/op/tussen de stoelen. Na deze zeer "comfortabele" reis kwamen we aan in Sam Neu, de hoofdstad van de noordelijke provincie. Hier bleken nog 6 backpackers te zijn (de enige in de hele stad) met dezelfde plannen. De volgende ochtend samen een "bus" (lees truck met een bankje) naar de grens genomen. Na drie uur aangekomen en... hij was open! Gelukkig hadden we onze visa al geregeld want dat was de enige mogelijkheid om er overheen te komen. In Vietnam aangekomen bleek er geen rechtstreekse bus naar Hanoi te zijn. Maar met een omweg en een andere busreis van 9 uur, die echt heel mooi was, zijn we dan toch aangekomen in Hanoi. Wel heel vreemd om van een land waar je ongeveer afgesloten was van de buitenwereld, weer midden in een booming stad te staan met alle gemakken (dus ook internet en mobiel)! We zijn dus weer bereikbaar!

Nou we gaan eens even kijken wat we hier aan trips en andere activiteiten kunnen doen. Vanavond zullen we even wat foto's uploaden.

Veel liefs,
Sanne en Jess

Luang Prabang Laos

Na Thailand, was onze volgende stap in onze 2 maanden durende uitputtingstocht, het mooie land Laos. Van bekenden hadden we al gehoord hoe je het beste van Thailand naar Laos kan reizen: met de slowboat. Er gaat ook een speedboat, maar niet alle toeristen die deze boot per jaar nemen schijnen er levend af te komen. Vanaf onze slowboat hebben we ook kunnen zien waarom dit zo is.

Vrijdagochtend vroeg vertrokken met een minivan vanuit Chiang Mai. Toen alle falang (toeristen) opgehaald waren zijn we in 4-5 uur naar Chiang Khong gereden. Hier hebben we een visum gekocht en zijn er in een klein roeibootje de grens over gezet. Aan de anders kant van de rivier stonden we dus al in Laos. Wel zonder paspoort.......... Gelukkig kregen we die snel weer terug. Na een hoop opgefokte Laodioten die ons geld wilden alten wisselen tegen een zeer gunstige wisselkoers (?) zijn we op de boot gestapt. Boot, tsja het vaart inderdaad. Ongeveer 150 zitplaatsen bestaande uit houten bankjes zonder beenruimte. Wel meteen erg gezellig, want er zitten alleen maar toeristen op de boot en wel die toeristen die graag de mooie kant van het land zien en niet alleen maar in hotels willen verblijven. De reis is het zeker waard. Laos bestaat voor 85% uit ongerepte natuur en daar mag je dan dus ook 2 dagen 6 uur per dag doorheen varen. Onderweg stop je in een klein dorpje om te overnachten. Hier was meteen duidelijk dat de inwoners van Laos veel vriendelijker zijn dan de Thai. In Pak Beng gaat om 22.00 de electriciteit eraf en warm stromend water hebben ze sowieso niet. Heerlijk onder onze roze klamboe slapen. De volgende ochtend weer op de boot gestapt voor het tweede deel van de reis.

Rond 19.00 uur aangekomen in Luang Prabang waar we uiteindelijk een prima hostel hebben gevonden. Tot nu toe is het allemal fantastisch hier. Gisteren het plaatselijke tempelfeest meegepakt. De band die er optrad bestond uit 8 lokale heren. De afstemming van het geluid was niet fantastisch, maar we konden er prima op dansen. De reis naar de tempel was nog mooier: met 16 man in een taxi/tuktuk. Geloof me, dat is meer dan het ding eigenlijk kan houden. Na een beetje aanduwen zijn we op een slakkegangetje naar de tempel gereden. Gisteren hebben we de Kuang Si waterval bekeken. Een plaatje. Dat zullen jullie binnenkort op de foto’s wel zien. Vandaag met een fiets het dorp door en toch maar weer wat wats (tempels) bekijken. Morgen misschien naar de Pak Ou grotten en dan woensdag verder naar het (noord)oosten om uiteindelijk de Vietnamese grens te bereiken.

Jullie horen het snel weer! X

Ting Tong Thai (gekke Thai)

Zooo na een dagje heftig mountainbiken hadden we besloten het wat rustiger aan te doen. We dachten dat drie dagen of road 4 weel driven wel goed zou zijn voor wat rust. Nou ook dit hadden we weer iet wat verkeerd ingeschat.

De eerste ochtend met onze guides Takkie en Keng naar een rivier geraced die er ooooohhh zo rustig uit zag vanaf een afstandje en waarschijnlijk ook heel rustig was als de mannen van Peak ons niet constant in het water hadden gegooit. Resultaat; nog meer blauwe plekken.

Daarna door geraced naar een orchideeen kwekerij en een snake farm. Slangen zijn niet onze beste vrienden maar dit vonden we toch wel een beetje zielig voor die beestjes. Daarna door gesjeesd naar het noorden van Thailand waar we in de avond in Pai aankwamen. Dit ligt ergens in de bergen en de weg er naar toe was op zijn minst recht en goed te noemen. Met zee benen uitgestapt bij het resort waar we verbleven. Het dorpje Pai is echt een hippie stadje dat echt gebouwd is om te relaxen. Alleen maar barretjes met lounge plekken en shisha's. Ook het resort was top met een top eigenares die de meest heerlijke thaise maaltijden heeft bereid.

De volgende dag weer in de auto gestapt en een grot bezocht. En net als je denkt dat de wegen niet slechter kunnen worden duik je een zand weg op en begon de rit meer op een centrifuge te lijken dan een leuk auto ritje. Na een aantal uur gereden/gehobbeld te hebben kwamen we aan in Mae Hong Son. Naar de long neck tribe geweest, kregen we toch een beetje het gevoel dat ook mensen in direntuinen kunnen leven en, jawel, Wats (tempels) bekeken. Daarna weer terug gesjeesd naar Pai om daar te stappen en te slapen.

Derde dag eerst naar een waterval geweest om in te zwemmen en vanaf te glijden. Daarna naar de olifanten. Nogal cool. Lekker op zijn rug zitten beetje rond lopen en daarna de rivier in met de dames. Fantastisch die beesten waar je op kan klimmen en je vervolgens weer in het water gooien. Dus nog meer blauwe plekken.....

De dag is afgesloten in de hot spring. Was goed hot en waarschijnlijk door Takkie gepland zodat we goed moe waren op de reis terug. En ja het is misschien maar beter om af en toe je ogen dicht te doen tijdens het rijden als er weer een tegenligger op de verkeerde weg helft zit of een hond/koe/brommer weer midden op de weg staat.

Vandaag weer terug in Chaing Mai en een rustdag ingelast, ook om jullie op de hoogte te kunnen brengen maar zodat alle blauwe plekken een beetje kunnen genezen. Morgen ochtend gaan we voor zonsopgang naar Laos. We gaan eerst naar de grens en pakken daar de boot de Mekong op. Jawel lieve lezer als jullie denken dat we heel relaxt vankantie aan het houden zijn... nee ook wij hebben het zwaar....

Thailand acter ons latend kunnen we zeggen dat het een mooi land is. We hebben even moeten wennen aan de Thai die op elke manier geld aan je probeert te verdienen maar de ervaring met de gidsen van de afgelopen dagen maakt dat meer dan goed, wat zijn die vrolijk en gezellig! We begonnen ook net aan het verkeer (dat links rijd) te wennen. Oversteken doe je als volgt: Kijk even of er iets van een ruimte op de weg is, doe vervolgens je ogen dicht en ga op goed geluk naar de overkant.

Ook zal vooral Jessica de koning missen. Ik heb met veel trots mijn gele polo van het koningshuis gedragen dit tot groot vermaak van vele Thai. Het eten is ook iets wat we vreselijk zullen missen.

Dus nu op naar Laos!!!!!!!!!

Veel liefs Sanne en Jessica

Zwemmen met olifanten en meer!

Downhillen is (niet) chillen?

Lieve lezers.

Wat gaat de tijd toch hard. Vandaag alweer een week onderweg. We op het moment nog in Chiang Mai. Vandaag hebben we daar een mountainbike tour gedaan downhill. Dat is wat anders dan met je stadsfietsje door Den Haag en de tramrails ontwijken. We hadden onszelf in een hogere groep ingeschat, maar hebben heel verstandig toch maar de beginnersroute gedaan. Complete bescherming aan, waardoor we net american footballers leken. Het uitzicht prachtig en eindelijk in de natuur in plaats van in de stinkende drukke stad wat Bangkok zeker, maar ook Chiang Mai toch wel is.
Morgen gaan we voor 3 dagen een 4x4 tocht in een jeep doen (met chauffeur, want wij rijden nog niet zo goed aan de linkerkant van de straat) en dan gaan we langs Pai en Mae Hong Son. De meeste mensen die we spreken die hier in Azie zijn geweest, raadden onze deze plaatsen aan. Hier gaan we het hele gebeuren van olifanten tochten, bamboo raften, hill tribes, etc etc bekijken. Alles lekker makkelijk met een georganiseerde reis, maar het is een stuk makkelijker geregeld. Woensdagavond zijn we dan terug en dan vertrekken we vrijdagochtend met een slow boat richting Laos. In Laos stappen we in Luang Prabang van de boot. Wat we daarna allemaal gaan doen, weet ik niet. Dat zien we dan wel weer.

Sorry, jullie moeten nog even wachten op de foto's. Ze zijn er wel, alleen hebben we ze nog niet gepost.

X ook van Jes!