Hoor de wind waait door de bomen

Ja, een tyfoon..........

Wij kwamen maandag aan in Mui Ne. De badplaats voor kitesurfers. We boeken een kamer in een hotel en gaan de badplaats verkennen. Het is er verdacht rustig. Even later begrepen we waarom. Vietnamese medewerkers van ons hotel werden almaar zenuwachtiger. Stoelen werden van het strand weggehaald en vastgezet. We wisten wel dat de tyfoon in de Filipijnen behoorlijk wat schade had aangericht, maar we dachten dat de tyfoon noordelijker dan Mui Ne in Vietnam aan land zou komen. Het weerbericht gaf echter aan dat Mui Ne midden in het centrum van de tyfoon zou liggen om middernacht precies. Ons hotel bestond uit een stenen gebouw met dure kamers en een tiental bamboe hutjes voor een lagere prijs. Voor de zekerheid werden alle gasten in het stenen gebouw onder gebracht. Wij waren de laatsten voor deze zogenaamde evacuatie. We werden naar de andere kant van de straat (nog steeds slechts 50 m van de zee) naar het huis van de eigenaar gebracht. Om 0.00 uur begon de storm echt van zich te laten horen. We hebben 2 uur geslapen. Toen merkte Jes dat haar backpack doorweekt was door het water (2 cm) dat in onze kamer op de 1e verdieping stond. Dit is waarschijnlijk vanaf het balkon onze kamer ingekomen.

Rond 9.00 trok alles weer open en hebben we zelfs nog onze geplande trip naar de zandduinen kunnen doen. Onderweg zagen we wat er allemaal gebeurd was afgelopen nacht.

We besloten dezelfde dag nog naar Saigon door te reizen. Daar aangekomen hoorden we van andere toeristen dat er maandag uit voorzorg al 9000 mensen waren geevacueerd, terwijl wij die dag aankwamen in Mui Ne. Rare Vietnamezen.

Morgen gaan we naar de Cu Chi tunnels. De volgende dag vertrekken we voor 3 dagen naar de Mekong Delta (alweer met de boot!) en dan komen we zondag aan in Pnomh Penh Cambodja.

Heeft iedereen een fijne Sinterklaas gehad? Iedereen zoet geweest?

Halverwege Vietnam

Hue

Met de nachttrein zijn we van Hanoi naar Hue vertrokken. Dit keer hadden we helaas geen gave slaapcabine genoten (anders waren het er in totaal 4 geweest). Nee, dit keer een net getrouwd jong Brits stel. De liefde spatte er van af. Ze waren, laten we zeggen, heel SPONTAAN (nee, daar hebben we een hekel aan…..) Maakt niet uit, rond 8.00 uur aangekomen in Hue. Niet echt onder de indruk van de stad. De eerste dag hebben we de citadel in het centrum bekeken. Leuk. Hebben we weer een aantal foto’s op het digitale toestel gezet. ‘s Avonds in een veel te duur restaurant smerig gegeten. Gelukkig zaten we droog, want we merkten dat het in Vietnam ook behoorlijk hard kan regenen. We waren wel weer toe aan een feestje, want dat was alweer een tijdje geleden (zie voorgaande foto’s als bewijs hiervan). Oorlogskleuren op, rokjes aan en naar de dikso. Lekker aan het Vietnamese bier en met de nieuwe vrienden aan de tequila. Na de DMZ bar door naar de tent die tot wat later over blijft. Daar slippers uit en met de blote voeten op de dansvloer. Als we (het dansen) zat waren, speelden we nog een potje pool (hoeveel ballen lagen er op de tafel?). Met de riksja weer naar huis (zo noemen we het hotel/guesthouse).

Volgende dag werd onze scooter om 9.00 uur gebracht. Jes heeft de sleutel aangenomen en de instructie van 3 seconden gekregen, voordat we toch nog 2 uur gingen slapen. Rond 11 uur geprobeerd de scooter aan de praat te krijgen. Waarom heeft niemand ons verteld dat scooters in Vietnam versnellingen hebben? Ja, niet handig voor 2 brakke dames in een onbekende stad. Toch maar besloten om 2 scooters met chauffeur te huren om naar de hot (spot) spring te gaan. Daar zouden namelijk heel veel toeristen zijn. Klopt, wel 2. Met ons meegerekend. Een paar baantjes gezwommen en van de glijbaan genoten en weer terug naar de stad. Terug in Hue, besloten we dat het weer tijd was voor vet westers eten om de kater een beetje te verhelpen. Op naar Little Italy voor een Indiase curry. Nee natuurlijk niet. Voor een lekkere italiaanse tomatensoep met knoflookbrood en een hamburger (heel Italiaans). News flash: we kregen het allebei niet op. WAT? Ja, je maag wordt hier kleiner ofzo. Met een baksteen in onze buik terug naar het hotel en erg vroeg gaan slapen.

Danang

De volgende dag met de bus naar Danang gereden. Daar werden we opgewacht door een vriend van onze scooterbestuurder van de vorige dag. Hij zou ons naar het hostel brengen aan China Beach. Vietnamezen vervoeren alles op de scooter. Ook Nederlandse dames met een veel te grote backpack. Bij Hoa's Place (ons hostel) aangekomen zijn we direct doorgegaan naar het strand. We konden wel een dagje rust gebruiken. ‘s Avonds aan het strand gegeten en met alle andere gasten geyahtzeet en kaartspelletjes gedaan.

Hoi An

De volgende dag met de scooter door naar Hoi An. Daarvan wisten we al dat het voor vrouwen (en homo’s) een paradijs is. Nee, niet om alle lekkere Vietnamese mannen, maar omdat je daar alle kleren kan maken die je nog nodig hebt in je kast. En voor Crista: ook schoenen kun je daar op maat laten maken. Je zoekt dus in een magazine naar je ideale pak (dat ons uiteindelijk die hele vette baan gaat opleveren) je zoekt een stofje uit en binnen een dag is het klaar. We hebben dus niet heel veel van Hoi An gezien. Des te meer van de kledingwinkel. Daar werden we behandeld alsof we familie waren: water, bier, fruit, complete maaltijden, we hoefden er niet meer weg. Tussendoor nog wel even naar My Son geweest (kleine zusje Angkor Wat), wat gezwommen, souvenirs gekocht (nou niet allemaal heel hebberig gaan worden), een massage gehad en de lokale dishes gegeten. O ja, ook nog een keer in de full moon bar beland (Jes zal de foto zo wel uploaden). Voor de op maat gemaakte kleren hebben we een nieuwe grotere backpack aangeschaft. De pakken laten we met de airmail versturen.

Nha Trang

Door naar Nha Trang. Een rit van ongeveer 12 uur. Je went er aan. Nha Trang is bekend om het strand. Waar we dus de hele dag gelegen hebben. Aan het eind van de dag zochten we verfrissing bij de bierbrouwerij waar ze heerlijk witbier schenken. Na een douche in het hotel en een lekker diner zijn we weer terug gegaan naar de strandtenten om te kijken of we daar nog een dansje konden wagen. Tsja, wat zullen we er van zeggen……. het was weer mooi. Samen met Alan, Darren (2 ex hooligans van 1.50-1.80 m), Jimmy en Ed (en nog een hele hoop andere vrienden die de volgende dag opeens ook op het pixel apparaat stonden) hebben we inderdaad een klein dansje gewaagd. Wederom op blote voeten. Uiteindelijk geeindigd in de ‘Why Not’ bar (misschien te vergelijken met de Danzig: je gaat er heen als je echt niet weet waar je anders naar toe moet).

De volgende ochtend werden we om 9 uur opgehaald voor de booze cruise. Wij wisten niet dat deze tocht zo heette op het moment dat we deze boekten. We wisten wel dat de Engelse vrienden van de vorige avond ook een boottochtje zouden gaan maken. Gelukkig zaten we op dezelfde boot. We hebben het feestje dus direct een vervolg gegeven. De kapitein vond het fantastisch en noemde ons ook echt bij onze nieuwe namen. Jes = Boris, Sanne = Dave, Darren = Chandler, Ed = Janice en Alan = Gary. We hebben lekker gesnorkeld, gezwommen, gegeten, in het water gratis rode (smerige) wijn gedronken. Ook deze avond hadden we bijzonder veel trek in Westers voedsel. De pizza ging er goed in. De mensen die nog een laatste drankje aan het strand gingen doen, zijn net niet nat geregend, maar er was duidelijk het een en ander aan de gang qua weer (een tyfoon op de Filipijnen??).

Dalat

Tijd voor nog een busreis naar Dalat. Dit keer 7 uur. Iets meer beenruimte en iets minder mensen in de bus. Dalat zelf is alles behalve mooi. Gelukkig hebben ze er wel goeie wijn en MTV tijdens de weekend break Sweet Sixteen. Het werd een avondje huismussen. Lekker voor de TV. De volgende dag met 2 nieuwe guides (Huan en Hiep) Dalat uitgereden naar de flower, silk, mushroom en coffee farms en naar de elefant waterfall. Dalat staat bekend om de vele bloemenkassen. Deze zien er wel iets anders uit dan de kassen in Nederland (in particular Heerhugowaard). Hier bestaan ze vooral uit plastic en hout. Vooral bij de kwekerijen van gerbera’s, rozen en sybidiums hebben we wat leuke plaatjes geschoten. Jess hield voor de zekerheid de helm maar op. Is de nieuwe ARBO wetgeving in Vietnam. In Dalat hebben we 2 keer op de lokale markt gegeten (we moeten na alle kleren in Hoi An toch ergens op gaan bezuinigen). Als we morgen maar geen buikproblemen hebben………..

Morgen gaan we door naar Mui Ne dat bekend is om de woestijn achtige zandstranden en om de surfers. We hopen maar dat we hier weinig merken van de tyfoon die richting de kust van Vietnam beweegt. Als we weer nieuwe mooie verhalen (verzonnen) hebben, zullen we ze weer plaatsen (mits we een werkende internetverbinding kunnen vinden......)

Dikke kus
Jess en Sanne